Jamal - Jataman

Wszystko co ma początek musi mieć kres
Więc dlaczego oczy ma pełne łez - Jataman
Tylko tam gdzie jest ból
Jataman widzi sztukę, dzieli na pół
To kruszy, jara jointa żeby nie myśleć o tym wszystkim
Ale co znaczy joint gdy nie ma się bliskich?
Dławi aż braknie mu tchu, od samotności która w sercu
I tylko...

To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności
To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności

To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności
To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności

On żył oddechem tylko tych pustych ścian
Bo w betonowym mieście ciągle był sam - Jataman
Poczuł samotność swych rąk
Bo tylko prawda płynie dokładnie stąd
Wtopiony w rzeczywistość
Co krzykiem ramion, mówił szeptem
O tym co jest i o tym co było przedtem
Dławi aż braknie mu tchu, od samotności która w sercu
I tylko...

To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności
To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności

To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności
To Jataman! to Jataman!
To Jataman! w rękach samotności

Im więcej masz tym więcej w sobie zabijasz
Prawda wygląda tak
Każda miłość jest zawsze czyjaś
Tak właśnie tutaj wygląda świat

Im więcej masz tym więcej w sobie zabijasz
Prawda wygląda tak
Każda miłość jest zawsze czyjaś
Tak właśnie tutaj wygląda świat

Żyjemy w obcych miastach
Co są jak zaciśnięte pięści
Poszukujemy swojej duchowej części
Tak obok siebie, ale wciąż niewidzialni
Widzisz tę noc - takie noce się karmi
Bo mam to co mam, i wiem to co wiem
Tu przy ulicy zatruwają mi sen
Każą się śmiać żeby móc więcej poczuć
Protest tych serc, które świat traci z oczu